به طور کلی عدالت اجتماعی یعنی ثروت و درآمد ملی عادلانه توزیع بشه. این مقوله همیشه توی ایران یکی از موضوعاتی بوده که مردم راجع بهش گفتگو می‌کنند! اما بد نیست برای نزدیک شدن ذهن‌مون به موضوع، وضعیت عدالت اجتماعی ایران رو از 50 سال پیش تا حالا بررسی کنیم!

خب باید بگم که متاسفانه ایران، قبل از انقلاب اصلاً وضعیت خوبی در حوزه عدالت اجتماعی نداشته! فرانس فیتز جرالد، نویسنده سرشناس آمریکایی توی مقاله‌اش در مورد ایرانِ سال ۵۳ می‌نویسه: «شاه برای توسعه کشور کار جدی نکرده، ثروت ایران به جای اتوبوس صرف خودروهای شخصی، به جای بهداشت عمومی به سمت کالاهای مصرفی و به جای معلمین صرف حقوق نظامی‌ها شده!»

متاسفانه ایران طبق گزارش سازمان بین‌المللی کار توی دهه ۵۰ شمسی به یکی از بدترین کشورهای جهان در حوزه توزیع درآمد تبدیل شده بود. جان فوران استاد دانشگاه کالیفرنیا هم، توی کتابش درباره وضع زندگی مردم ایران می‌نویسه: «اجاره‌خانه‌ها از سال ۳۹ تا ۵۴، ۱۵ برابر شده و تعداد خانواده‌های شهرنشین که فقط توی یک اتاق زندگی می‌کنند، به ۴۳ درصد رسیده.» تحقیقات سازمان ملل متحد در سال ۱۳۳۰ نشون داد که هر بزرگسال ایرانی روزانه کمتر از ۱۸۰۰ کالری دریافت می‌کرد؛ یعنی از مناطق محروم خاورمیانه هم پایین‌تر و کمتر!

همه می‌دونیم که توی اقتصاد، خط فقر یعنی مقدار درآمدی که حداقل نیازهای یک فرد رو در جامعه برآورده می‌کنه… جالبه بدونین سال ۵۶ بر اساس آمار بانک جهانی ۴۶ درصد از مردم ایران زیر خط فقر بودن! اما خوشبختانه با پیروزی انقلاب و علی‌رغم مشکلات زیاد داخلی و خارجی مثل جنگ و تحریم، وضعیت ایران در زمینه عدالت اجتماعی… یه خرده بهتر شد و جمعیت فقیر ایران از ۴۶ درصد به حدود ۱۴ درصد رسید. طی این سال‌ها ایران با رشد در زمینه اقتصادی، بین کشورهای با درآمد بیشتر از متوسط قرار گرفت. ضریب جینی هم که نشان‌دهنده اختلاف بین طبقات فقیر و ثروتمند در کسب درآمد هستش، بعد از انقلاب از عدد ۵۰ صدم، به ۳۷ صدم رسید. لازمه بگم که این ضریب هر چقدر به صفر نزدیک‌تر باشه یعنی درآمد با مساوات بیشتری توزیع شده!
حالا…… نظر شما در مورد عدالت اجتماعی توی ایران چیه؟؟