علم و دانش همیشه یکی از ابزارهای قدرت کشورها بوده و هست. اگه بخواهیم فقط یه دلیل برای قدرت کشورهای غربی توی صد سال اخیر بگیم، اون دلیل فقط قدرت و برتری علمی هست! اما کشور ما ایران هم روند جالبی رو در زمینه علم و فناوری طی کرده! حدود نیم قرن پیش و توی دوره پهلوی، محمدرضا شاه علاقه خیلی زیادی به ظاهر پیشرفت صنعتی غرب پیدا کرده بود و سعی داشت این پیشرفت رو به ایران گسترش بده… ولی اشکال اصلی کار اینجا بود که روند معکوسی برای این هدف طی می‌شد! یعنی اینکه به جای صنایع زیرساختی و مهم مثل فولاد و پتروشیمی، همون اول بودجه‌ها صرف واردات صنایع دم دستی و کالاهای مصرفی شد. این اتفاق به گفته خود محمدرضا شاه، موجب شد همه تلاش‌ها بی‌فایده باشه و ما همچنان وابسته بمونیم! ضمن اینکه توجهی به تربیت نیروی انسانی و واردات فناوری‌های لازم نمی‌شد.

اما بالاخره با تلاش مردم و پیروزی انقلاب اسلامی این روند اصلاح شد… مهم‌ترین اقدام علمی، عوض کردن برنامه‌ریزی دانشگاه‌های کشور بود که طی چند دهه اخیر تونستن ۴ مرحله آموزش‌محوری، پژوهش‌محوری، تولید فناوری و عرضه اون به صنعت رو طی کنند! خوشبختانه رکوردهای زیادی هم توی این مسیر توسط ایران ثبت شد؛ مثل سرعت رشد علمی، ۱۱ برابرِ متوسط جهانی در سال ۲۰۱۰. جالبه بدونید ۳۰ سال پیش، سهم ما از تولید علم دنیا فقط 0.7 درصد بود، ولی حالا به عدد قابل توجهِ 2 درصد میرسه!

جای خوشحالیه که می‌تونم بگم کشورمون با ۳۸ پله صعود، به رتبه ۱۶ دنیا و اول در خاورمیانه رسیده. این ارتقاءِ رتبه، توی زمینه‌های علمیِ خیلی زیادی، مثل علومِ نانو، بیوشیمی، هوافضا، فیزیک و ریاضی، سلول‌های بنیادی، داروسازی، هسته‌ای، تولید مقالات و ثبت اختراع به شکلِ چشمگیری اتفاق افتاده! البته خوبه که بدونیم این صعودِ همه‌جانبه در عرصه علمی، با تلاش شبانه‌روزی دانشمندان و پژوهشگران ایرانی اتفاق افتاده که تمام عمرشون رو صرف پیشرفت کشورمون کردند و ما ازشون ممنونیم!