یکی از دغدغه‌های اصلی جوامع، مسئله فقره. موضوعی که با شنیدن اسم اون، به یاد بیکاری، نابرابری، نبود امکانات و خلاصه خیلی چیزای دیگه میوفتیم. در واقع فقر نشون میده که فرد، درآمد کافی برای تامین نیازهاش‌رو نداره و در نتیجه زیر خط فقر قرار میگیره.

حالا برسیم به بررسی فقر در ایران. توی کشور ما، حدود ۵۰ سال پیش، اوضاع اقتصاد حسابی بهم ریخته بود و طبق گزارش اطلس جهانی، ۶۰ درصد روستاییان و ۳۰ درصد از شهرنشینای ایران، یعنی مجموعاً ۴۶ درصد مردم زیر خط فقر بودن. به عبارت بهتر، میتونم بگم که نیمی از مردم ایران فقیر بودن. اما خدا رو شکر با تلاش مردم و اصلاح عملکرد اقتصادیِ کشور، و همچنین با پیشرفت صنعت و کشاورزی، و البتّه کاهش بیکاری، درآمد مردم بیشتر شد و نرخ فقر کاهش پیدا کرد. 
درسته! مردم ایران توی چند دهه اخیر به کمک همدیگه موفق شدن نرخ فقر رو از ۴۶ به ۱۴ درصد برسونن و طبق آمار بانک جهانی، جزو کشورهای با درآمد بیشتر از متوسط قرار بگیرن. این در حالیه که نرخ فقر مطلق توی ایران خیلی کمتر و روی عدد ۰.۵ درصده. البته همه می‌دونیم که باید برای از بین بردن همین مقدارِ فقر هم، تلاش کنیم و با ایجاد اشتغال و برابریِ بیشتر، هر روز جامعه‌مون رو از فقر و بیکاری، دورتر کنیم.