وضعیت فقر در ایران

وضعیت فقر در ایران

خط فقر عبارت است از مقدار درآمدی که برای تأمین حداقل نیازهای فردی در یک جامعه لازم است و تأمین نشدنِ آن موجب می‌شود چنین افرادی «فقیر» درنظر گرفته شوند.
بانک جهانی(World Bank) برای سنجش میزان فقر در کشورهای دنیا، آن‌ها را به چهار گروه تقسیم کرده‌است. سپس برای هرکدام از این گروه‌ها، با توجه به میزان درآمد و هزینه‌های زندگی در کشورها، درآمد روزانۀ لازم برای بهره‌مندی از حداقل نیازهای فردی را درنظر گرفته‌است و برپایۀ آن، درصد فقرای کشورها را مشخص می‌کند. تقسیم‌بندیِ گفته‌شده به این صورت است:
– کشورهای با درآمد بالا (High Income): 21.7 دلار؛
– کشورهای با درآمد بیشتر از متوسط (Upper-middle Income): ۵٫۵ دلار؛
– کشورهای با درآمد کمتر از متوسط (Lower-middle Income): 3.2 دلار؛
– کشورهای با درآمد پایین (Low income): 1.9 دلار.
در این تقسیم‌بندی، ایران در گروه دوم، یعنی کشورهای با درآمد بیشتر از متوسط، قرار دارد.

فقر در زمان پهلوی

فقیر بودنِ 46 درصدی مردم ایران

براساس مستندات بانک جهانی، حدود ۶۰ درصد از روستاییان و ۳۰ درصد از شهرنشینان ایران (با توجه به نسبت بالای جمعیت روستانشین)، یعنی تقریباً ۴۶ درصد از کل جمعیت ایران در سال ۱۹۷۷ میلادی، زیر خط فقر قرار داشتند.1

گزارش فایننشال تریبون دربارۀ پیشرفت اقتصادی ایران بعد از انقلاب، براساس گزارش بانک جهانی

فقر بعد از انقلاب اسلامی

کاهش چشمگیر جمعیت فقیر در ایران

بنابر آمار رسمی بانک جهانی، از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۱8 میلادی، جمعیت زیر خط فقر ایران از ۴۴٫۲ درصد به حدود 14 درصد کاهش پیدا کرده‌است، اما متأسفانه در سال‌های اخیر، فقر افزایش داشته‌است.

روند تغییر میزان افراد زیر خط فقر در ایران، براساس اعلام بانک جهانی، در سال 1986 تا 2018

منابع:

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *