به نظر شما اوضاع کشورمون در زمینه بهداشت و سلامت چطوره؟ اینجا میخوایم وضعیت رو بر اساس اسناد سازمان جهانی بهداشت و بانک جهانی بسنجیم!… شاید بشه گفت مهمترین شاخصی که برای سنجش بهداشت و درمان توی کشورهای مختلف بهش توجه میشه، سن امید به زندگیه. در واقع شاخص امید به زندگی به این معنیه که افراد یک جامعه به طور متوسط چقدر عمر می‌کنن؟ این شاخص میتونه مستقیماً نشون‌دهنده پیشرفت یا عقب موندنِ یک کشور در زمینه بهداشت و درمان باشه… فراموش نکنید که سن امید به زندگی در ایران ما تا چند دهه قبل، حدود ۵۰ بود؛ ولی حالا از میانگین جهانی هم بالاتر رفته و به ۷5 سال رسیده!…

یکی دیگه از شاخص‌ها، میزان مرگ‌ومیر کودکان زیر ۵ ساله. توی کشور ما از سال ۱۳۵۰ تا امروز، مرگ‌ومیر کودکان به ‌طور چشمگیری کم شده و از عدد فاجعه‌آمیزِ ۱۸۸ به ۱۲ نفر در هر ۱۰۰۰ کودک رسیده، درحالی‌که میانگینِ دنیا عدد 37 رو نشون میده… علاوه بر این، طبق اسناد بین‌المللی، نرخ ابتلا به بیماری سخت سرطان در ایران، هفت‌دهم درصده؛ همچنین نرخ خودکشی هم بین ایرانیان حدود ۴ مورد در هر صدهزار نفره. البته نکته مهم و جالب اینه که بدونید هر دوی این آمارها، از میانگین دنیا و همینطور کشورهای توسعه‌یافته‌ای مثل آمریکا، فرانسه، کانادا، کره و ژاپن، بسیار پایین‌تره!…

اما شاید بشه گفت یکی از جامع‌ترین معیارها، شاخص UHC یا دسترسی به بهداشت و درمانه. شاخصی که خوشبختانه در اون، کشور ما یه روند رو به رشد داشته و از عدد ۵۰ در حدود ۲۰ سال پیش، به عدد مطلوب ۷۴ رسیده؛ و این یعنی خدمات بهداشتی و درمانی توی مناطق مختلف ایران، توسعه خوبی پیدا کرده… همه این موفقیت‌ها برای کشورمون، با همت مردم و تلاش کادر بهداشت و درمان به دست اومده؛ اتفاقی که امیدواریم روز به روز با قوت بیشتری ادامه پیدا کنه!