آزادی توی همه کشورها در سه بخش آزادی مدنی، فردی و آزادی بیان تعریف میشه. مردم ایران هم بعد از دیکتاتوری و خفقان دوره پهلوی، که یکی از نمونه‌هاش می‌تونه جنایت‌های ساواک باشه، با پیروزی انقلاب، به جمهوری اسلامی رسیدن…

اولین موردی که می‌تونیم درباره آزادی با هم راجع‌بهش صحبت کنیم، برگزاری انتخاباته… توی چند دهه اخیر، مردم ایران، انتخاب‌های زیادی برای کشورشون انجام دادن. اتفاقی که قبل از این نداشتیم یا بطور ظاهری و صوری انجام می‌شد! اولین انتخابات، مربوط به همه‌پرسی جمهوری اسلامی در سال ۵۸ بود، بعد از اون هم ۳ انتخابات برای قانون اساسی انجام شد. ما ۱۳ دوره انتخابات ریاست جمهوری هم داشتیم که هر کدوم با داستان‌ها و فراز و نشیب‌های خودش همراه بوده! برای انتخاب نماینده‌های مردم توی مجلس شورای اسلامی هم ۱۱ دوره انتخابات برگزار شده؛ به این تعداد، ۵ بار انتخابات مجلس خبرگان و ۶ دوره انتخابات شوراها رو اضافه کنید… جالبه بدونید که شرکت در انتخابات توی بعضی کشورها اجباریه و برای عدم مشارکت، حتی حبس و جریمه نقدی در نظر می‌گیرن! اما تا امروز مردم ایران همیشه آزادانه و با اختیار خودشون توی انتخابات‌ها شرکت کردن!…

یکی دیگه از موضوعاتی که میشه توی حوزه آزادی ازش حرف زد، اقلیت‌های دینی هستن. توی قانون اساسی ایران، اقلیت‌های دینی یعنی زرتشتی، کلیمی و مسیحی آزادن و طبق دین و آیین خودشون زندگی می‌کنن. اقلیت‌ها با اینکه کل جمعیت‌شون حدود 160 هزار نفره، ۵ تا نماینده برای مجلس انتخاب می‌کنن! شاید باورتون نشه ولی اقلیت‌ها توی ایران، نسبت به جمعیت‌شون، علاوه بر تعداد نماینده بیشتر در مجلس، عبادتگاه‌های بیشتری هم از مسلمونا دارن! البته اینم بگم که نماینده‌ها و علمای این ادیان، بارها توی صحبت‌هاشون آزادیِ پیروانِ دین‌شون رو تایید کردن. مثل آقای یهودا گرامی خاخام ارشد یهودیان، که میگه: ما آزادی عقیده کامل داریم، همه کنیسه‌ها باز هستن و آموزش‌های تورات اونجا انجام می‌شه!…

واقعاً جای خوشحالیه که ما ایرانی‌ها مثل قرن‌های گذشته تونستیم با داشتن ادیان و اعتقادات مختلف، کنار هم با صلح و آرامش زندگی کنیم. اتفاقی که حتی توی خیلی از کشورهای مدعی آزادی هم نمی‌افته!