متاسفانه ملت ایران قرن‌ها درگیر استعمار فرهنگی غرب و شرق بوده. توی دوره قاجار، میرزا مَلکَم خان پدر روشنفکری ایران، درباره فرهنگ کشور میگه: «ما در مسائل حکمرانی نباید از خود اختراعی کنیم. یا باید علم و تجربه فرنگ را سرمشق خود قرار بدهیم یا در دایره بربریت خود بمانیم.» این دیدگاه میرزا مَلکَم خان توی دوران پهلوی هم ادامه پیدا کرد و حکومت سعی داشت ارزش‌ها و سبک زندگی آمریکایی و غربی رو توی ایران جا بندازه و با اسلام مقابله کنه! مثلاً سال 1356 جشن هنر رو توی شهر شیراز راه انداختن که با مخالفت شدید مردم روبرو شد. آنتونی پارسونز سفیر بریتانیا بعد از این جشن به دیدار شاه رفت و گفت: «این جشن از نظر صحنه‌های غیر اخلاقی از جشن‌های قبلی پیشرفته‌تر بود! مثلاً اجرای واقعی تجاوز به عنف توسط یک مرد و زن توی پیاده‌رو!» پارسونز به شاه گفت: «این نمایش حتی اگه توی شهر وینچستر انگلیس اجرا می‌شد، کارگردان و هنرپیشه‌هاش جون سالم به در نمی‌بردن…» 

توی یه اتفاق عجیب دیگه، سال 1347، دو نفر از پسران ژنرال‌های معروف ارتش شاهنشاهی، توی هتل کومودور تهران با هم ازدواج کردن! یکی از اون‌ها کیوان خسروانی طراح‌لباس فرح، همسر شاه بود. نارضایتی مردم اما، از وضع فرهنگی هر روز تشدید شد تا اینکه با خون‌های زیاد، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. بعد از این، انقلاب فرهنگی توی سراسر کشور پا گرفت. با همت مردم، کارهای مهمی مثل پاکسازی دانشگاه‌ها، تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی و تالیف کتاب‌های متناسب با فرهنگ ایرانی انجام شد. خلاصه، این ماجرا به اونجا ختم شد که ایران از یک کشور ضعیف و تاثیرپذیر توی حوزه فرهنگ حالا به یک کشور تاثیرگذار و با نفوذ حتی در قلب اروپا و آمریکا تبدیل شده!