استقلال اقتصادی در ایرانِ زمان پهلوی به معنای واقعی کلمه، وجود نداشت. طبق آمارهای معتبر جهانی، کشور ما تا قبل از انقلاب، تقریباً همه درآمدش رو از نفت به دست می‌آورد؛ تا جایی که ۹۳ درصد از صادرات ایران، مربوط به فروش نفت خام بود. در واقع بودجه لازم برای اداره کشور از همین طریق تامین می‌شد. اما نکته اینجاست که مشتری اصلی نفتِ ایران، آمریکا بود و همین موضوع، باعث وابستگی شدید کشورمون به ایالات متحده می‌شد!

مایکل لِدین نویسنده آمریکایی توی کتابش درباره ایران پهلوی می‌نویسه: در برابر هر دلاری که ایالات متحده برای خرید نفت ایران خرج می‌کرد، ایرانی‌ها ۲ دلار برای خرید تجهیزات نظامی و سایر کالاها به آمریکا برمی‌گردوندن. همین یک جمله برای اقتصاد کشور ما یعنی فاجعه! اما علاوه بر این، اسناد و نقل قول‌های زیادی هست که نشون میده خزانه ایران در زمان پهلوی، به منبع تغذیه اقتصادهای خارجی تبدیل شده بود. مثل اظهارنظر ژنرال ویلیامسون، رئیس مستشاران آمریکایی در ایران که میگه: طی دو سال، تقریباً ۷۰۰ قرارداد به ارزش ۴ میلیارد دلار امضا کردیم! ایران یک بوفه‌ی بسیار بسیار خوب برای تجار ماست!

ایران در مسیر رسیدن به استقلال اقتصادی

اما بالاخره با پیروزی انقلاب و اصلاحِ راهبردهای کشور، تونستیم به سمت استقلال حرکت کنیم. امام خمینی به عنوان رهبر انقلاب اسلامی معتقد بود اول باید استقلال اقتصادی رو درست کنیم، تا بتونیم اسم خودمون رو یک مملکت بذاریم. بر همین اساس تلاش‌های زیادی توسط مردم و دولت‌های مختلف انجام شده تا کشورمون بتونه از وابستگی به شرق و غرب فاصله بگیره. حالا اما، جای خوشحالیه که می‌تونم بگم، سهم نفت خام از سبد درآمدی ایران، به کمتر از ۵۰ درصد رسیده و تنوع کالاهای صادراتیِ ما به شدت بالا رفته. همچنین طبق گزارشات معتبر بین‌المللی، اقتصاد ایران طی چند سال اخیر تونسته رشد خوبی رو تجربه کنه و حتی بین کشورهای عضوِ اوپِک، کمترین وابستگی رو به فروش نفت خام داره.

جالبه بدونید ما به رغم تحریم‌های آمریکا، حالا با کشورهای زیادی روابط اقتصادی داریم، اما به هیچکدوم از اونا وابسته نیستیم! البته مسلمه که ایرانِ ما اینجا متوقف نمی‌شه و لازمه برای پیشرفتِ بیشتر، هر سال بهتر از سال قبل باشیم!